Velen van ons leven een gehaast leven. Dag in dag uit bezig achter de eigen verwachtingen aan te rennen en de verwachtingen die anderen van ze hebben. Er zijn zoveel verwachtingen en het lijkt nooit genoeg te zijn. Alsof we in een situatie zitten waarin er nooit genoeg tijd is om onszelf te kunnen zijn.

Misschien is die tijd er wel, maar geven we er niet aan toe?
Hoe kom ik hier ook al weer?

Eigenlijk ging alles best goed, dacht ik….leuk creatief eigen werk als ‘soft sculpture artist’, agenda 2 jaar vooruit vol met opdrachten, mooi lief gezin, iedereen tevreden, lekker druk, dacht ik…., maar waar kwam die onvrede dan vandaan?
Diep van binnen knaagde iets, wat ik natuurlijk nooit liet merken, want ik wilde die gezellige lieve moeder van, vrouw van, dochter van, en vriendin van zijn en ook nog succesvol in mijn werk. En toen hield het op, het ging niet meer. Totaal geen kracht meer. Ik kon mijn armen amper nog optillen. Met vage schouder en nekklachten naar de manueel therapeut, een etiketje overspannen van de huisarts op het voorhoofd.

Mijn grenzen waren voor het eerst in mijn leven écht bereikt, ik kon niet meer op dezelfde manier verder. Het was klaar, ik was op.

Ergens op die bodem was echter ook iets moois ontwaakt. Er waren mystieke ervaringen, openbaringen waar ik totaal geen raad mee wist. Er ontstond chaos in me en een innerlijk vuur zorgde ervoor dat ik alles, maar dan ook alles durfde aan te gaan. Ik begon radicaal eerlijk zijn naar mezelf en naar mijn omgeving. Het was verwarrend, heftig, moeilijk, mooi, zacht, hard en dat dan allemaal tegelijk.

Perfectionist als ik was (en misschien nog steeds een beetje ben:-)), ging ik lezen en zoeken naar antwoorden, ik wilde “mezelf begrijpen” en heel regelmatig kwam tijdens het zoeken het woord yoga voorbij, zo vaak dat de sportschool ingewisseld werd voor yogalessen. Mijn dank is groot aan alle yogadocenten die mij geïnspireerd en begeleid hebben.

Yogabeoefening heeft mij geholpen mezelf terug te vinden, achter die muur van verwachtingen en alle etiketjes die in de loop van het leven op me geplakt waren (vooral door mijzelf). Het loslaten hiervan ging echt niet van de een op de andere dag. Maar er was iets van binnen ontwaakt dat zich niet meer liet onderdrukken.

Er volgden jaren van keuzes maken, veranderingen, confrontaties aangaan, vertrouwen hebben, overgave, loslaten, acceptatie, inspanning en ontspanning. Allemaal woorden die heel gemakkelijk uit te spreken zijn, en die vaak gezegd worden tijdens yogalessen. We denken de woorden te begrijpen maar vaker vergt het vurige inzet, liefdevolle volharding en geduld om ze echt te doorvoelen en te kunnen laten gebeuren. Op reis door je lichaam en je Zelf (her) vinden, dat is Yoga, en dat is waar het yogapad voor mij over gaat.

Mijn reis heeft me op een gegeven moment doen besluiten de vierjarige ‘Saswitha Opleiding voor Yoga en Wijsbegeerte’ te gaan volgen om alle facetten van mens-zijn beter te kunnen doorgronden. Nu, weer een aantal jaren verder ben ik dankbaar dat ik met deze duizenden jaren oude filosofieën en technieken ook weer anderen mag inspireren.

Met dank aan alle inspirerende leraren.<3