Op mijn yogapad kwam op een bepaald moment de vraag, wat is nu eigenlijk mijn relatie met eten?
Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik van nature van gezonde pure voeding houd, niet te zwaar ben en nog nooit een dieet heb gevolgd.
De laatste jaren is mijn voedingspatroon veranderd, omdat ik door yoga meer kennis kreeg van het menselijk lichaam, de geest en Ayurveda, een duizenden jaren oude gezondheidsleer uit India, die nauw verweven is met yoga.
De voeding die je tot je neemt is in belangrijke mate mede verantwoordelijk voor hoe je je voelt, daarvan werd ik me steeds meer bewust.

De eerste keer 36 uur vasten, was een opdracht vanuit mijn yoga opleiding , een spirituele discipline en tegelijkertijd zouden we die dag bepaalde pranayama (adem) oefeningen gaan uitvoeren, waarbij een lege maag gewenst is.
Ik vond het enigszins belachelijk van mezelf dat eten die dag steeds in mijn gedachten was,  ik zag mezelf ook een recept voor de volgende dag uitzoeken in een kookboek, terwijl koken niet echt mijn hobby is….
In de middag reed ik de snelweg op en voor me reed een vrachtwagen met een afbeelding van een Mona toetje, doorsnede van een paar meter.
Ik lust ze niet eens, maar nu zag het toetje er zeer aanlokkelijk uit….

Na die dag heb ik voor mezelf de keuze gemaakt om elke maand 36 uur achtereen te vasten. Dit om mijn relatie met eten verder te kunnen onderzoeken en hierdoor is die relatie ook weer veranderd.
Eten is niet alleen voeding, dat kun je voor jezelf onderzoeken dat ga ik hier niet vertellen.

De dagen na het 36 uur vasten lijkt het altijd of ik meer energie hebt, mijn grootste inzicht echter is dankbaarheid dat ik de keuze heb. <3