Een stilte retraite, wat zou dat met me doen?

Als iemand die vaak moeite heeft met gebabbel en allerlei omstandigheden die gezellig genoemd worden vroeg ik me dat serieus af.

Een paar weken geleden was het zover, alleen ging ik op pad voor vier dagen stilte.
Een onverharde oprijlaan met aan weerszijden oude bomen. Een klein klooster in een prachtige omgeving, ernaast een middeleeuws gladgeschoren bleekveld. Er waren 12 deelnemers en we verbleven in het gastenverblijf. Een kamer delen met iemand die je niet kent, gezamenlijk de maaltijden verzorgen (het koken werd voor ons gedaan) en dat alles in stilte.

We werden begeleid door een meditatieleraar en een zenleraar en er was een mooi Boeddhistisch thema. Het programma bestond uit elke ochtend om 5.45 uur op, beginnen met een yogales en daarna tot 21.45 uur s’avonds afwisselend 30 minuten zitmeditatie, 30 minuten loopmeditatie. Dit werd onderbroken door de maaltijden, een koffie of theepauze en nog een yogales in de avond.

Het weer was prachtig, de loopmeditaties konden binnen en buiten plaatsvinden…..en er werd een wandeling van een paar uur gemaakt naar zee, stevig doorlopen door een schitterend natuurgebied met loslopende paarden en Schotse hooglanders. Even zitten aan zee en dan weer terug, natuurlijk ook dit in stilte, heerlijk was dat, na al het zitten en meditatief lopen.

Terugkijkend kan ik niet anders zeggen dan dat ik tijdens de stilte een zeer diepe verbondenheid voelde, met de natuur, en met iedereen om me heen. Het leek of de oude kastanjebomen met hun rijpe kastanjes tegen me spraken, over verleden, heden en toekomst. Tijd voor reflectie, bezinning en diepe inzichten, het hoofd was leeg en helder. Natuurlijk kwamen er ook allerlei gevoelens en emoties voorbij, het mocht er allemaal zijn.

De laatste meditatie was een metta (liefdevolle aandacht) meditatie waarbij naar iedereen apart metta werd gezonden. Ik voelde de zinderende vibraties, ontroerend mooi….
Daarna het moment waarop de stilte weer verbroken werd, dat vond ik moeilijk.

Een laatste maaltijd, er werd weer gesproken, gelachen, zelfs gegild van het lachen. Het werd door mij geobserveerd en ik zag dat er van genoten werd, de magie was weg, ik wilde naar huis……

Stilte is echt kostbaar……
<3